Vísnahornið

Kreppan er komin satt er það
klýpur geð og býtur
Illa haldinn ég legg af stað
sár með fúnar spýtur

Hvert mig leiðir hvert mig ber?
hljóður ekkert segi.
Mitt þrek er þrotið sem kulinn kver
ég þrjóskast á óvissunnar vegi.

Áður fyr var allt hér gott
allir unnu með dáðum.
Í einni svipan háð og spott
hulið heimskramanna ráðum.