Vísnahornið

Hátt upp til hlíða,
gott er að ríða,
ljóshærðri mey um miðnæturskin.
Leggst hún á bakið,
byrjar þá skakið,
böllurinn ratar beinustu leið.

Gott er að lyggja
henni ofaná,
finna hve sæðið streymir manni frá,
síðan má hún bara,
fjandans til fara,
beinustu og styðstu leiðina heim.